Όπως οι περισσότεροι γνωρίζουμε, η διαχείριση των αδέσποτων ζώων ανήκει σύμφωνα με το νόμο στους Δήμους. Θεωρητικά βέβαια γιατί στην Ελλάδα τα περισσότερα πράγματα είναι θεωρητικά. Στην πράξη συνήθως μια χούφτα ευαισθητοποιημένων φιλόζωων ανθρώπων σε κάθε πόλη ή Δήμο της Ελλάδας έχουν αναλάβει αυτό το δύσκολο έργο. Να κάνουν δηλαδή τη δουλειά του Δήμου. Οι εθελοντές αυτοί αφιερώνουν απίστευτο χρόνο σχεδόν καθημερινά, τρέχοντας εδώ και εκεί σε όλα τα περιστατικά δρώντας μεμονωμένα ή μέσω φιλοζωικών οργανώσεων.
Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι πραγματικοί ήρωες της διπλανής πόρτας. Εκτός από το χρόνο τους, διαθέτουν και τα αυτοκίνητά τους για τη μεταφορά των ζώων στους γιατρούς ή όπου αλλού χρειαστεί. Και όσο για τα χρήματα; Στις περισσότερες περιπτώσεις τα βάζουν από την τσέπη τους αφού ο Δήμος της περιοχής τους που είναι υποχρεωμένος για αυτό σφυρίζει αδιάφορα.
Όχι, δεν είναι πλούσιοι ούτε έχουν λεφτά για πέταμα. Σε πολλές περιπτώσεις είναι φτωχοί, όμως προτιμούν να δώσουν από το υστέρημά τους και να μείνουν άφραγοι προκειμένου να σωθεί ένα ζωάκι που βρίσκεται σε ανάγκη. Τα δε χρήματα που βγάζουν από μπαζάρ και άλλες εκδηλώσεις είναι ελάχιστα και δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά. Ποια είναι τα βασικά; Τροφή για τα αδέσποτα, εμβόλια, περίθαλψη και ατυχήματα ή κακοποιήσεις. Δυστυχώς οι κακοποιήσεις είναι καθημερινό φαινόμενο στη χώρα μας και τα ζώα σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζονται άμεση περίθαλψη, μεταφορά σε κτηνίατρο, εγχειρήσεις, διάφορες άλλες επεμβάσεις, πολλά φάρμακα, χώρο για αποθεραπεία, τα οποία στοιχίζουν.
