Θόδωρος Σταυριανόπουλος
MSc Ηθ. Φιλοσοφίας – Μαθηματικός
Ο κόσμος με τα συνεχόμενα εισπρακτικά μέτρα των τελευταίων ετών έχει «ξεματώσει» οικονομικά. Οι κυβερνώντες αντί να αυξήσουν αισθητά τους μισθούς και να επαναφέρουν τον 13ο και 14ο μισθό αυτό που προτείνουν είναι η αποπληρωμή των οφειλών σε δόσεις. Χρηματιστήριο κατάντησε η ρύθμιση αποπληρωμής των χρεών. Τη μια μιλάνε για 100 δόσεις την άλλη για 80, 60 δόσεις και το εμπόριο ελπίδας συνεχίζεται. Οι φορολογικοί δείκτες διαρκώς σε άνοδο.
Ποτέ δεν μίλησαν για μείωση του αριθμού των βουλευτών , ποτέ δεν μίλησαν για την εφαρμογή των θητειών όλων των αιρετών (Βουλευτών και Αυτοδιοικητικών). Εκτιμώ 2-3 θητείες είναι αρκετές για να επιτελέσει ένας αιρετός το καθήκον του και να μην εξελιχθεί η επανεκλογή του σε επάγγελμα! Σήμερα υπάρχουν άτομα στην Βουλή και στην Αυτοδιοίκηση που η ενασχόληση τους ξεπερνά τα 40 και πλέον χρόνια! Έλεος!
Η φράση «επανίδρυση του κράτους» έχει διαχρονικά ακουσθεί από πολλές κυβερνήσεις. Διάφορα συμφέροντα κάθε φορά δεν της επέτρεψαν να συμβεί όπως θα έπρεπε. Εδώ μπορούμε να επιρρίψουμε ευθύνες και στον συνδικαλισμό διότι όταν χρειαζόταν να πάρει σοβαρή και υπεύθυνη θέση στο θέμα των μεταρρυθμίσεων το βόλεμα και η καλοπέραση δεν του το επέτρεπαν και ομιλούσε τις πιο πολλές φορές περί «όνου σκιάς». Οι συνδικαλιστές μερικές φορές βοηθούσαν τους κυβερνώντες στο να συνθέτουν ισόκυρες αρχές αυξημένης τυπικής ισχύος, με στόχευση τη μετέπειτα είσοδο τους στη διοικητική ιεραρχία και την πολιτική.
Φορολογικά τίποτα στη χώρα μας δεν παραμένει σταθερό όλα αλλάζουν διαρκώς. Ποτέ δεν δημιουργήθηκε ένα δίκαιο φορολογικό σύστημα, ένα φορολογικό σύστημα που να αντέχει στο χρόνο. Για αυτό όσοι επένδυσαν στη χώρα μας οι πιο πολλοί από αυτούς δεν ήταν σοβαροί επιχειρηματίες.
Με την αστάθεια και την υπερφορολόγηση που επικρατούσε δεν υπήρχαν σοβαρά κίνητρα για σοβαρούς επιχειρηματίες να εμπιστευτούν επενδυτικά και αναπτυξιακά τη χώρα μας. Πολλοί φοροφυγάδες και λαθροκυνηγοί επιδοτήσεων επένδυσαν εδώ και στη συνέχεια όταν ξέσπασε η κρίση τα χρήματα τους βρέθηκαν σε τραπεζικούς λογαριασμούς του εξωτερικού.
Δεν είναι τυχαίο που η οικονομική κρίση τείνει να εξελιχθεί σε ενδημική νόσο για τη χώρα μας, μη αναλαμβάνοντας το κάθε κόμμα την όποια ευθύνη
του αναλογεί, μη αναλαμβάνοντας ο κάθε πολίτης την όποια ευθύνη του αναλογεί αλλά με τα ίδια χθεσινά τερτίπια προσπαθούμε να επιβιώσουμε βγάζοντας ο καθένας μας «λάδι» τον εαυτό του.
Τα κόμματα διακατέχονται από μια διγλωσσία την οποία διακρίνει μια επικίνδυνη παθογένεια. Οι προτάσεις και απόψεις των κομμάτων κάθε φορά είναι σχετική με τη θέση που κατέχουν στη πολιτική σκακιέρα. Άλλα λένε όταν είναι στη θέση της αντιπολίτευσης και άλλα όταν κυβερνούν τον τόπο. Αυτό θεωρώ ότι είναι ένα ζήτημα περιτυλιγμένο και συσκευασμένο από εξόχως επικίνδυνο λαϊκισμό.
Κλείνοντας θα επισημάνω τη φιλοσοφία των αρχαίων προγόνων μας που έχει διδάξει και οδηγήσει στην πρόοδο δεκάδες λαούς και σε εμάς τους νεοέλληνες δυστυχώς απέμεινε όλο το κατακάθι της κουτοπονηριάς του πανέξυπνου ελληνικού λαού που θριαμβεύει έξω από τα σύνορα της χώρας του.
