Το καταπράσινο χωριό Δυρράχι που είναι φωλιασμένο στις πίσω πλαγιές του Ταϋγέτου και βρίσκεται ακριβώς στο μεταίχμιο τριών νομών, Αρκαδίας Λακωνίας και Μεσσηνίας, αποκτά ξανά ζωή μέσα από μια αξιέπαινη προσπάθεια των Δυρραχιτών
Το Δυρράχιο, όπως αναγράφεται επίσημα, βρίσκεται στην πίσω πλευρά του Ταϋγέτου, στη μεριά δηλαδή που βλέπει προς τη Μεσσηνία. Χτισμένο στα 900 μέτρα υψόμετρο, σε μια προνομιακή θέση στις κατάφυτες πλαγιές του βουνού. Ο οικισμός από μακριά, φαίνεται χωρισμένος σε τέσσερις μεγάλες συνοικίες. Κι αυτό ισχύει, καθώς οι τέσσερις αυτές γειτονιές, σε πολύ κοντινή απόσταση μεταξύ τους, συνθέτουν το χωριό.
Κάθε συνοικία έχει πάρει το όνομά της, από τις οικογένειες που την απαρτίζουν. Κάτι το οποίο συνηθιζόταν παλαιότερα, σε πολλά χωριά της ελληνικής υπαίθρου. Αυτό το στοιχείο εκτός από το ότι δημιουργούσε έναν χάρτη προσανατολισμού στο χωριό, δήλωνε και τους δεσμούς ανάμεσα στους ανθρώπους και στον τόπο.
Η συνοικία στην οποία είναι χτισμένο και το δημοτικό σχολείο, το οποίο λειτουργεί σήμερα ως δημόσια βιβλιοθήκη, ονομάζεται Λίθαρος. Ονομασία που προέρχεται από ένα μεγάλο λιθάριπου βρισκόταν εκεί, από το οποίο χτίστηκε και το σχολείο.
Παρόλο που το Δυρράχι κρατάει ελάχιστους μόνιμους κατοίκους, μόλις 35 ανθρώπους, τα σπίτια είναι σχεδόν όλα ανακαινισμένα και η γενική εικόνα του οικισμού είναι εντυπωσιακή. Επιπλέον οι ενέργειες τα τελευταία χρόνια, τείνουν να δημιουργήσουν ένα κέντρο πολιτισμού και ιστορίας στον τόπο, που δεν αφορά μόνο τους ντόπιους αλλά και τους επισκέπτες.
Πολιτισμός και ιστορία σε ένα ορόσημο για το χωριό
Με μια μακρά ιστορία στον χρόνο που ξεκινάει από την αρχαιότητα, το Δυρράχι αφήνει το στίγμα του, σε όλα τα μεγάλα ιστορικά γεγονότα. Αποτέλεσε ένα σημαντικό οικονομικό κέντρο της περιοχής, αφού τα πολλά τρεχούμενα νερά έδωσαν το έναυσμα, για τους φημισμένους μυλωνάδες του Δυρραχίου.
Μπορεί εδώ η ζωή να κυλάει σε νωχελικούς ρυθμούς, ωστόσο μια σπίθα πολιτισμού και αναγέννησης του τόπου, έχει ήδη ανάψει. Με αγάπη και περίσσιο μεράκι, η Αδελφότητα Δυρραχιτών εν Αττικής και ο ΜορφωτικόςΣύλλογος Δυρραχίου, σε μια δημιουργική συνεργασία, κάνουν μικρά (έως μεγάλα) θαύματα στο χωριό.
Εκτός από δράσεις, αγώνες δρόμου, γιορτές και αφιερώματα, οι άνθρωποι του Δυρραχίου, ντόπιοι και μετανάστες, δημιουργήσαν το Ιστορικό και Πολιτιστικό Κέντρο Δυρραχίου. Έναν χώρο που στεγάστηκε στην πλατεία του χωριού, για να φιλοξενήσει την ιστορία του τόπου και των ανθρώπων του.
Μέσα από μια πλούσια συλλογή εκθεμάτων, η διαδρομή από το σήμερα στο χτες, αποκτά το δικό της μονοπάτι ιστορίας και γνώσης. Ανάμεσα στα εκθέματα υπάρχουν παλιά αντικείμενα που σήμερα δεν χρησιμοποιούνται, παραδοσιακές ενδυμασίες και χειροποίητα υφαντά, εργαλείατης υπαίθρου, σκεύη του νοικοκυριού, παλιέςφωτογραφίες κι έγγραφα, σπάνια βιβλία και πολλά ακόμη, σε ένα πολύ ζεστό και φιλόξενοχώρο.
Οι προσφορές προσωπικών αντικειμένων των ντόπιων για τη δημιουργία αυτού του μουσείου, είναι πράγματι πολλές, δημιουργώντας έτσι έναν χώρο που ενώ φαινομενικά μπορεί να μοιάζει με άλλους παρόμοιους, στην πραγματικότητα αποτελεί ένα ξεχωριστό κέντρο, με μια όλο δική του ταυτότητα και προσωπικότητα.
Τα εγκαίνια του “Ιστορικού και Πολιτιστικού Κέντρου Δυρραχίου”, που στεγάζεται στην πλατεία Λιθάρου, θα γίνουν την Τετάρτη 13 Αυγούστου 2025, στις 07:00 μ.μ..
Τι να κάνεις, τι να δεις και που θα φας στο Δυρράχι Αρκαδίας
Στο χωριό λοιπόν, είτε βρεθείς ως περαστικός είτε το επιλέξεις για το επόμενο Σαββατοκύριακο, το μόνο σίγουρο είναι πως δεν θα βαρεθείς. Μόνο και μόνο για να περπατήσεις όλες τις συνοικίες, με τις πανέμορφες γειτονιέςκαι τα σημεία αναφοράς, χρειάζεσαι τον χρόνο σου.
Αν είσαι φυσιολάτρης, τότε το μονοπάτι στο Ρέμα των Μύλων, είναι για σένα η ιδανική πεζοπορία. Η διαδρομή ξεκινάει στην αρχή του χωριού (ερχόμενοι από Σπάρτη) δίπλα από τον παλιό νερόμυλο. Το μονοπάτι κινείται μέσα στη φύση, περνάει από παλιούς νερόμυλους και διασχίζει ξύλινα γεφύρια και παλιές εγκαταστάσεις.
Στη λίστα με τα θρησκευτικά μνημεία, βάλε την ιστορική Μονή Ρεκίτσας του 15ου αιώνα, όπου αποτέλεσε καταφύγιο και πνευματικό κέντρο, τα χρόνια πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης. Μάλιστα σε αυτό το μοναστήρι, ασκήτεψε και ο Παπαφλέσσας.
Η Ζωοδόχου Πηγή ή Παναγιά του Βράχου, βρίσκεται χτισμένη μέσα σε μια σπηλιά όπου σύμφωνα με την παράδοση, εκεί βρέθηκε η εικόνα της Παναγίας.
Σημείο συνάντησης στο Δυρράχι, αποτελεί η ταβέρνα που άνοιξε φέτος στην πλατεία του Λίθαρου. Ένας χώρος φτιαγμένος με αγάπη, μεράκι και φροντίδα. Η Σοφία, μια νέα γυναίκα που επιστρέφει στο χωριό της τα Σαββατοκύριακα, λειτουργεί την οικογενειακή ταβέρνα «Καντάρι».
Εδώ θα πιείς το καφεδάκι σου, θα κεραστείς λουκούμι (όπως παλιά!) και θα φας νοστιμότατοπαραδοσιακό φαγητό. Είτε φτάσεις εδώ χειμώνα είτε καλοκαίρι, το ταβερνοπωλείο, όπως πολύ ευφάνταστα χαρακτηρίζουν οι ιδιοκτήτες των χώρο τους, θα σε παρασύρει σε ένα γευστικόταξίδι με αφετηρία και τερματισμό την αυθεντικότητα των συνταγών και την αγνότητα των υλικών.
Ο χώρος εσωτερικά θυμίζει παλιό κουτούκι ενώ εξωτερικά η θέα προς το βουνό και το χωριό, δεν σε αφήνει να κοιτάξεις πουθενά αλλού!
