Ανάμεσα στα 2 Ευαγγέλια που ετοίμαζαν να πουλήσουν ο ηγούμενος της Μονής Μέγα Σπηλαίου στα Καλάβρυτα, ο μοναχός και άλλοι 4 φερόμενα μέλη της εγκληματικής οργάνωσης, ήταν και το Ευαγγέλιο που ορκίζονταν σε αυτό οι οπλαρχηγοί της Επανάστασης του 1821.
Αν και οι κατηγορούμενοι παραμένουν προφυλακισμένοι για την υπόθεση αρχαιοκαπηλίας που φαίνεται πως δρούσε και εντός της Μονής Μέγα Σπηλαίου Καλαβρύτων, οι αποκαλύψεις δεν σταματούν. Πέρα από τις 17 αρχαίες εικόνες και τα νομίσματα που ετοιμάζονταν να πουλήσουν τα μέλη της φερόμενης οργάνωσης, ήταν και το Ευαγγέλιο που συνδέεται με την Επανάσταση του 1821. Οι φερόμενοι ως δράστες – ανάμεσά τους και ο ηγούμενος – σχεδίαζαν να το πουλήσουν για 200.000 ευρώ, αποκαλύπτουν πληροφορίες της εκπομπής «Οι Δεκατιανοί» του ΣΚΑΪ.
Την ίδια στιγμή οι αρχές ψάχνουν και το άγαλμα αξίας 10 εκατ. ευρώ που, όπως λέει ο ηγούμενος, παραμένει θαμμένο σε κάποιο χωράφι.
Ο δικηγόρος που εκπροσωπεί κάποιους από τους κατηγορούμενους, μιλώντας στην ίδια εκπομπή ανέφερε πως οι εντολείς του δεν έχουν καμία σχέση με την εγκληματική οργάνωση και δεν προσπάθησαν ποτέ να πουλήσουν τίποτα.
Όσον αφορά τα αρχαία που βρέθηκαν κατά την έρευνα των αρχών, ισχυρίζονται πως ήταν είτε από δωρεές είτε ήταν οικογενειακά κειμήλια.
Σε ερώτηση γιατί δεν είχαν δηλωθεί στην Εφορία Αρχαιοτήτων, ο δικηγόρος, Β. Χρονόπουλος απάντησε πως δεν δηλώθηκαν λόγω αμέλειας.
Συνολικά συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν 6 άτομα, ο ηγούμενος της μονής Μέγα Σπηλαίου, ο μοναχός, ένα ζευγάρι ενεχυροδανειστών, ένας μεσάζοντας και ένας άνδρας που πουλούσε αρχαία νομίσματα.
Η ιστορία της Μονής
Κατά το Κτιτορικό της Μονής, η ιστορία και η ζωή της Μονής του Μ. Σπηλαίου αρχίζει με το θαυμαστό τρόπο της ανεύρεσης της Ιεράς Εικόνος. Δύο αδελφοί από την Θεσσαλονίκη, Συμεών και Θεόδωρος, διακρινόμενοι για την μόρφωση και την ευσέβειά τους, αφού ασκήθηκαν στα όρη Όλυμπος, Όσσα και Πήλιο, ήλθαν στο Άγιο Όρος για να γνωρίσουν φωτισμένους ησυχαστές και άνδρες της ερήμου. Από εκεί πήγαν στους Αγίους Τόπους για να προσκυνήσουν όλα τα μέρη που περιπάτησαν οι Θεανδρικοί πόδες του Σωτήρος Χριστού.
Στα Ιεροσόλυμα έγιναν ιερείς από τον σπουδαίο επίσκοπο της Αγίας Πόλης Μάξιμον. Εκεί ο καθένας ξεχωριστά είδε την ίδια οπτασία και έλαβαν την εντολή να μεταβούν στην Αχαΐα, να εύρουν την ιστορηθείσα από τον Θεηγόρο Ευαγγελιστή Λουκά ανάγλυφη εικόνα της Παναγίας. Ύστερα από πολλές περιπλανήσεις και αποκαλυπτικά όνειρα, συνάντησαν, στην περιοχή της Ζαχλωρούς, τη βοσκοπούλα Ευφροσύνη το 362 μ.Χ. Όταν την πλησίασαν, η Ευφροσύνη τους προσκύνησε με σεβασμό και ανέφερε τα ονόματά τους. Στη συνέχεια τους οδήγησε στο σπήλαιο, που βρισκόταν η αναζητούμενη Ιερά Εικόνα, τήν οποία είχε ανακαλύψει -προ ολίγου χρόνου – η ίδια – θεία Βουλή-, με την οδηγία ενός τράγου, που πήγαινε στο σπήλαιο για νερό και εξήρχετο με βρεγμένο το γένειό του. Με πολλή χαρά, ευγνωμοσύνη και ευλάβεια, οι μοναχοί Συμεών και Θεόδωρος πήραν την εικόνα έξω από το Σπήλαιο και το εκαθάρισαν από την πυκνή βλάστηση.
Όταν έκαυσαν τα κλαδιά, από την θερμότητα εκτινάχθηκε βίαια ένας δράκοντας προς την έξοδο του Σπηλαίου, ο οποίος δια κεραυνού φονεύθηκε.
Σε ανάμνηση αυτού του θαύματος σώζονταν, μέχρι τελευταία, τα οστά του δράκοντα. Μέσα στο σπήλαιο κατασκεύασαν μικρό Ναό και μερικά μικρά κελιά με την συνδρομή του πλήθους των πιστών, που συνέρρεαν δια να προσκυνήσουν την θαυματουργή εικόνα της Θεοτόκου και να ακούσουν τον Θείο Λόγο από τους Θεοκήρυκες Πατέρες Συμεών και Θεόδωρο. Πολλοί από τους ακροατές παρέμεναν για άσκηση. Έτσι, σιγά-σιγά, η Μονή έγινε μία από τις πλέον πολυμονάχους και γνώρισε ακμή και αίγλη. Υπήρξε διά μέσου των αιώνων φάρος της Ορθοδοξίας, έπαλξη του Ελληνισμού, εστία αντίστασης κατά των Τούρκων κατακτητών και άπαρτο φρούριο. Τέσσερις φορές καταστράφηκε από πυρκαγιές, το 840, το 1400, το 1640 και το 1934, πάντοτε, όμως, διεσώζετο η Αγία Εικόνα με τρόπο θαυμαστό.
Κατά τους χρόνους της Τουρκοκρατίας, επειδή ήταν κέντρο αντίστασης κατά των κατακτητών, δέχτηκε πολλές επιθέσεις, αλλά ποτέ δεν κατακτήθηκε. Είναι γνωστή η υπερήφανη, ηρωική απάντηση του ηγούμενου Δαμασκηνού τον Ιούνιο του 1827 στον Ιμπραήμ. “… δια να προσκυνήσωμεν είναι αδύνατον … αν έλθης εδώ να μας πολεμήσης και μας νικήσης , δεν είναι μεγάλο κακόν, διότι θα νικήσης παπάδες, αν όμως νικηθής … θα είναι εντροπή σου …” και πραγματικά νικήθηκε μετά από επικό αγώνα και την βοήθεια της Παναγίας.
Μόνο κατά την κατοχή (Δεκέμβριος 1943) η Μονή λεηλατήθηκε, οι μοναχοί πλήρωσαν τη θηριωδία των Ναζί, ριφθέντες σε απόκρημνο βράχο, όπου και φονεύθηκαν. Τα εναπομείναντα κελιά από την πυρκαγιά του 1934, πυρπολήθηκαν.
Παρ’ όλες αυτές τις δοκιμασίες, η Μονή του Μ. Σπηλαίου, -όπως το έθνος μας- μετά από κάθε καταστροφή ή πυρκαγιά ανεγειρόταν καλύτερη. Tο 1979 ανέλαβε την Ηγουμενία της Μονής ο μακαριστός Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης Νικηφόρος Θεοδωρόπουλος (+ 24.11.2012). Τότε η Μονή από “ιδιόρρυθμος” έγινε “Κοινόβιος”, ώστε απερίσπαστοι οι μοναχοί να υπηρετούν την Παναγία, στην υπηρεσία της οποίας έταξαν τους εαυτούς τους.
