. Ένα σεξουαλικό σκάνδαλο με την εκμετάλλευση παιδιών από τον καταυλισμό των Ρομά, στον Ριγανόκαμπο Αχαΐας, εξακολουθεί να ταλανίζει την τοπική κοινωνία της Πάτρας.
Δύο χρόνια μετά την αποκάλυψη της δυσώδους αυτής υπόθεσης και ακόμα δεν έχουν ληφθεί μέτρα προστασίας αυτών των παιδιών, σύμφωνα με δημοσίευμα της ενημερωτικής ιστοσελίδας Pelop.gr.
Η εξαγορά των μικρών παιδιών για ελάχιστα χρήματα ή για μικροδωράκια συνεχίζεται, δύο χρόνια μετά τις πρώτες, συνταρακτικές αποκαλύψεις της εφημερίδας «Πελοπόννησος». «Δυστυχώς δεν έχει γίνει τίποτα. Παρ’ ότι κλήθηκα από τον εισαγγελέα μετά το δημοσίευμα και έκανα σχετική κατάθεση. Παρ’ ότι έγινε σύσκεψη στην Αστυνομική Διεύθυνση Αχαΐας με τη συμμετοχή και φορέων της πόλης, η κατάσταση παραμένει ίδια. Τα παιδιά είναι πλήρως εγκαταλελειμμένα και συνεχίζουν να αποτελούν αντικείμενο σεξουαλικής εκμετάλλευσης και επαιτείας», επισήμανε στην εφημερίδα η συντονίστρια του προγράμματος «Υγείας για όλους», Ελένη Σωτηροπούλου.
Η ίδια κατέθεσε τη λύπη της και την απογοήτευσή της που οι πάντες γνωρίζουν, αλλά κανείς δεν κάνει κάτι: «Το έχουμε καταθέσει εγγράφως και προφορικώς σε όλες τις αρμόδιες Αρχές και τα υπουργεία. Στο μόνο που δίνουν βαρύτητα είναι η γραφειοκρατία και ο αριθμός πρωτοκόλλου των εγγράφων. Το έχουμε παρουσιάσει και αναδείξει σε πάρα πολλά συνέδρια. Δυστυχώς, κανείς δεν κάνει τίποτα».
Η κυρία Σωτηροπούλου και ο πρόεδρος της Επιστημονικής Επιτροπής και μέλος του ΔΣ του προγράμματος καθηγητή Παιδιατρικής Γιώργος Χρούσος είχαν απευθύνει έκκληση για την προστασία των παιδιών, μέσω της εφημερίδας.
«Καλούμε και παρακαλούμε τους φορείς να παρέμβουν. Υπάρχουν τρόποι να ελέγξουν την κατάσταση και να εξαναγκάσουν τους γονείς να σταματήσουν την εκμετάλλευση των παιδιών τους. Είναι γνωστό, ότι σε συγκεκριμένους χώρους της Πάτρας, πλατείες, χώρους ανοιχτούς πάρκινγκ, στη σιδηροδρομική γραμμή στα Βραχνέικα, στον Κόκκινο Μύλο και αλλού πηγαίνουν άρρωστοι ψυχικά ηλικιωμένοι και για πέντε και έξι ευρώ εκμεταλλεύονται σεξουαλικά κοριτσάκια και αγοράκια του καταυλισμού».
«Συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας»
Η κυρία Σωτηροπούλου είχε επισημάνει ότι δεν χρειάζεται ιδιαίτερη έρευνα για τον εντοπισμό αυτών των περιστατικών. «Πέραν του ότι όλα αυτά γίνονται μπροστά στα μάτια μας, ο μακροσκοπικός έλεγχος που κάνει ο παιδίατρος εντοπίζει τα ευρήματα που δείχνουν ότι υπήρξε η σεξουαλική κακοποίηση. Βλέπουμε στο καταυλισμό κοριτσάκια βαμμένα, με σκουλαρίκια, με χρυσαφικά κ.λπ. κι αν τα ρωτήσεις ποιος σου τα αγόρασε απαντάνε “ο άλλος παππούς”».
Ανάλογα προβλήματα έχει εντοπίσει η επιστημονική ομάδα του προγράμματος και σε καταυλισμούς του Πύργου.
«Βρήκαμε σε καταυλισμό δύο παιδάκια με εγκεφαλική παράλυση και τρία με μεσογειακή αναιμία σε πλήρη εγκατάλειψη. Η διευθύντρια της Παιδιατρικής Κλινικής του νοσοκομείου Πύργου είχε κάνει καταγγελίες. Βρήκαμε γυναίκα η οποία ήταν έγκυος και είχε άλλα τέσσερα παιδιά εκ των οποίων τα δύο είχαν πάρει το όνομά Πακιστανού, για να παίρνει επιδότηση ενοικίου. Αναγκάζουν τα κορίτσια να παντρεύονται 12 και 13 ετών να γεννάνε παιδιά, τα οποία στη συνέχεια εγκαταλείπουν. Αν δεν σταματήσει αυτή η ανεξέλεγκτη επιδοματική πολιτική, δεν θα ελεγχθεί αλλιώς η κατάσταση».
«Η υποκρισία έπιασε ταβάνι»
Η αρχισυντάκτρια της εφημερίδας «Π» Μαρίνα Ριζογιάννη παρεμβαίνει στο θέμα και γράφει την άποψή της:
«Η επαναφορά του σχετικού ρεπορτάζ στην επικαιρότητα μας οδήγησε συνειρμικά στη σύγκριση με τα αντανακλαστικά της ελληνικής πολιτείας αλλά και της κοινωνίας, στην περίπτωση του πρόσφατου περιστατικού κακοποίησης της γάτας.
Πολύ σωστά ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Τάκης Θεοδωρικάκος, κινητοποίησε όλες τις αρχές της χώρας και ο δράστης εντοπίστηκε.
Φυσικά στην κινητοποίηση των Αρχών αδιαμφισβήτητα συνέβαλε και η κοινωνική κατακραυγή μέσω των σόσιαλ μίντια και τα δημόσια «δάκρυα» από τους πρωταγωνιστές των τηλεοπτικών πάνελ, για το άμοιρο γατάκι.
Κι εδώ τίθεται το ερώτημα. Μήπως τελικά η κοινωνία μας έχει κόψει το νήμα της απόλυτης υποκρισίας;
Το πρωτοσέλιδο της «Π» με τη σεξουαλική εκμετάλλευση των παιδιών της Πάτρας έπαιξε στο Πανελλήνιο. Γιατί κανείς δεν έχυσε δάκρυα γι’ αυτά τα παιδιά; Γιατί κανένα υπουργικό στέλεχος δεν ασχολήθηκε με το θέμα; Γιατί τα σόσιαλ σιώπησαν; Γιατί οι διωκτικές αρχές δεν ασχολήθηκαν επί της ουσίας;
Αν μία κοινωνία δείχνει το επίπεδο του πολιτισμού της από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τα ζώα, στην περίπτωση των παιδιών τι έχουμε να πούμε;
Η υποκρισία του πολιτικού και κοινωνικού μας συστήματος έπιασε ταβάνι. Ναι στην προστασία των ζώων και στην παραδειγματική τιμωρία των βασανιστών τους.
Αλλά την ίδια στιγμή, πώς επιτρέπουμε να κυκλοφορούν ανενόχλητοι αυτοί που κατακρεουργούν βάναυσα και ανελέητα το σώμα και την ψυχή των παιδιών;»
