Ήμασταν μαζί δυο μήνες, τον έναν ήμουν κι εκτός πόλης. Πάντα θα λατρεύω το προσωπάκι της, πάντα θα καταφέρνω να συνεννοηθώ μαζί της. Τη χώρισα, θύμωσε, έκλαψε, μ’ έβρισε και συνεχίσαμε τις ζωές μας.
Όλα θα ήταν καλά, αν δεν την ξανασυναντούσα, μετά από καιρό, σε κοινή παρέα. Ομόρφυνε, έπηξε στο μυαλό, θα ήταν τέλεια, αν δεν ήταν φιλόλογος -τρέφω μια βαθειά, αδικαιολόγητη αντιπάθεια για τον κλάδο-. Βρεθήκαμε να μιλούμε για το τι έχουμε χάσει από τα καθημερινά μας, ποιοι μπήκαν και ποιοι βγήκαν από την ζωή μας, πόσο καλά ήμασταν χωρίς ο ένας τον άλλον, και πόσο δεν λέγαμε ψέματα.
Συνέχεια άρθρου εδώ
Πηγή: pillowfights.gr
