Σε καλό κλίμα, αν και με ουσιαστικές πολιτικές αντιπαραθέσεις ολοκληρώθηκε η Κεντρική Επιτροπή της Νέας Αριστεράς, με την πρόταση του προέδρου, Αλέξη Χαρίτση, να μειοψηφεί. Πράγμα που σημαίνει πως δε θα πραγματοποιηθεί δημοψήφισμα στην βάση, ώστε να αποφασιστεί το μέλλον των κομματικών συμμαχιών από τα μέλη.
Η πρόταση του προέδρου έλαβε 38 ψήφους, ενώ η αποφασίστηκε η διεξαγωγή του διαρκούς συνεδρίου με 80 ψήφους. Υπήρξε και η πρόταση για έκτακτο συνέδριο, που απέσπασε 4 ψήφους αι έτσι μεταφερόμαστε τώρα στο συνέδριο του Ιανουαρίου, που αναμένεται… πολιτισμένο, αλλά σίγουρα με αντιπαραθέσεις.
Οι δύο γραμμές
Στην Κεντρική Επιτροπή κυριάρχησαν δύο διαφορετικές γραμμές σκέψεις: η μία είναι υπέρ ενός ευρύ συνασπισμού δυνάμεων με κοινά ψηφοδέλτια στις εκλογές και που αφορά τη συσπείρωση της ριζοσπαστικής Αριστεράς, της αριστερής Σοσιαλδημοκρατίας και της οικολογίας. Ουσιαστικά ακολουθούν μία τακτική που θυμίζει περισσότερο Μελανσόν και Κόρμπιν. Μία πλατιά προοδευτική συμμαχία, που θα μπορέσει να ανατρέψει την Δεξιά κυβέρνηση. Αυτή είναι η πλευρά που συσπειρώνεται γύρω από τον Αλέξη Χαρίτση και το κείμενο που κατατέθηκε, υπογράφεται από τους: Σία Αναγνωστοπούλου, Έφη Αχτσιόγλου, Μαρία Βαμβουρέλη, Χουσεϊν Ζειμπέκ, Νάσο Ηλιόπουλο, Κωστή Καρπόζηλο, Νίκο Μπίστη, Δημήτρη Τζανακόπουλο, Μερόπη Τζούφη, Οζγκιούρ Φερχάτ και Θεανώ Φωτίου.
Τι αναφέρει το πρώτο κείμενο:
«Η ώρα της απόφασης καθορίζεται α) από την ύπαρξη αντιπαραθετικών αντιλήψεων που θολώνουν το στίγμα του κόμματος, β) από το αναντίρρητο γεγονός ότι ο πολιτικός χάρτης αλλάζει, γ) από την εκφρασμένη, είτε ρητά είτε διακριτικά, αντίληψη ότι προτεραιότητα της Νέας Αριστεράς, σε αντίθεση με την γραμμή του ιδρυτικού μας συνεδρίου, πρέπει να είναι η ανασυγκρότηση της ριζοσπαστικής Αριστεράς».
Η Νέα Αριστερά, λένε ακόμη, «μπορεί και πρέπει να εργαστεί για την συγκρότηση ενός προοδευτικού μετώπου και ενός κοινού ψηφοδελτίου με όλες, χωρίς αποκλεισμούς, τις δυνάμεις που αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στον χώρο της Αριστεράς, της αριστερής Σοσιαλδημοκρατίας και της πολιτικής οικολογίας».
Έτσι, «επικοινωνεί με το αίτημα για ενότητα, (που) είναι η εγγύηση εξίσου απέναντι στον κυνικό κυβερνητισμό και τον αντικοινωνικό σεχταρισμό και βασίζεται σε δύο κύριες παραδοχές: α) ότι υπάρχει η δυνατότητα σήμερα για εφαρμοσμένες πολιτικές με ριζοσπαστικό πρόσημο, β) ότι προτεραιότητα για την Αριστερά δεν είναι η ταυτοτική της αναπαραγωγή, αλλά η εκπροσώπηση των υποτελών και αόρατων».
Η δεύτερη γραμμή συσπειρώνεται γύρω από τον γραμματέα του κόμματος, Γαβριήλ Σακελλαρίδη, και επιμένει σε μία πιο ανεξάρτητη πορεία, τονίζοντας ότι το παράδειγμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι η μήτρα της κρίσης στην Αριστερά και θα μπορούσε να σκεφτεί την πιθανότητα συνεργασίας με δυνάμεις όπως το ΜεΡΑ25, αν και η άλλη πλευρά ήταν πιο ευέλικτη σε αυτό. Το δεύτερο κείμενο υπογράφεται από τα μέλη της ΚΕ: Ελευθερία Αγγέλη, Εύη Αποστολάκη, Μαρία Γιαννακάκη, Έφη Καλαμαρά, Πέτρο Καλκανδή, Βασιλική Κατριβάνου, Κατερίνα Κνήτου, Μακρίνα Βιόλα Κώστη, Πάνο Λάμπρου, Χάριν Ματσούκα, Γαβριήλ Σακελλαρίδη, Πάνο Σκουρλέτη, Ευκλείδη Τσακαλώτο και Γιάννη Τσιλίκα.
Τι αναφέρει το δεύτερο κείμενο
«Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα πιστοποιεί και τυπικά το κλείσιμο ενός ιστορικού κύκλου, που βαθαίνει την κρίση ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ, ρευστοποιεί τις δυνάμεις του και εντείνει τα στρατηγικά αδιέξοδα. Αυξάνει τη ρευστότητα όπως και τα σενάρια για τη δημιουργία νέου κόμματος. Οι πρόσφατες τοποθετήσεις του πρώην Πρωθυπουργού, με συνεντεύξεις και ομιλίες, δείχνουν την απομάκρυνσή του από την Αριστερά ως πολιτικό χώρο αλλά και την απροθυμία να αναλάβει μέρος της ευθύνης που του αναλογεί για τη σημερινή κρίση του πολιτικού συστήματος, του προοδευτικού χώρου αλλά και της Αριστεράς».
Τι αναμένεται στο Συνέδριο
Οι πληγές που άφησε το 2023 είναι εμφανέστατες. Από τη μία η ομάδα Χαρίτση, που ήταν η -ας πούμε- ομάδα των 6+6 εντός του ΣΥΡΙΖΑ, προτίθενται να προσπεράσουν το τραύμα του παρελθόντος και να ενωθούν ξανά σε ένα ευρύτερο σχήμα ακολουθώντας και το γαλλικό -νικηφόρο- παράδειγμα.
Από την άλλη, η ομάδα Σακελλαρίδη, που συσπειρωνόταν γύρω από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, θεωρεί πισωγύρισμα ουσιαστικά οποιαδήποτε συνεργασία πρόκειται να γίνει με δυνάμεις πλην της ριζοσπαστικής Αριστεράς γενικά και με τον Αλέξη Τσίπρα συγκεκριμένα. Παραθέτουν το παράδειγμα του Ζοχράν Μαμντάνι, που κέρδισε τις εκλογές χωρίς εκπτώσεις και… επικοινωνιακά τεχνάσματα, όπως αναφέρουν.
Βέβαια, το παράδειγμα Μαμντάνι δεν έχει σχέση με την Ελλάδα και την Ευρώπη. Ο Ζοχράν Μαμντάνι έχει το χρίσμα από τους Δημοκρατούς κι επομένως μία πολύ σαφή πολιτική στέγη σε ένα ακραία δικομματικό σύστημα.
Υπάρχει, όμως, περίπτωση διάσπαση; Ναι και όχι. Υπάρχει, δηλαδή, περίπτωση, αλλά δεν υπάρχει διάθεση. Το ραγδαίο των πολιτικών εξελίξεων μπορεί να δημιουργήσει την εσωτερική ανάγκη των διαφορετικών δρόμων, αλλά χωρίς να φαίνεται πως υπάρχει αυτή η επιθυμία. Πάντως, η μειοψηφούσα γραμμή του προέδρου Χαρίτση, φανερώνει πως για παραπάνω από τα μισά στελέχη, η ρήξη με τους πρώην συμμάχους είναι οριστική.
