«”Ποδηλατόδρομος αντί για σιδηρόδρομο;” – ο Περικλής Μαντάς φέρνει το ζήτημα στη Βουλή»

Για υπό εξέλιξη «αυθαίρετη» και «ατεκμηρίωτη» αλλαγή χρήσης της σιδηροδρομικής γραμμής Κορίνθου – Καλαμάτας, χωρίς να έχει προηγηθεί καμία διαβούλευση με τη τοπική κοινωνία, κάνει λόγο ο βουλευτής Μεσσηνίας Περικλής Μαντάς, φέρνοντας το ζήτημα στη Βουλή. Η παρέμβαση του βουλευτή έρχεται σε συνέχεια πρόσφατων δημοσιευμάτων, αλλά και επίσημων ανακοινώσεων, που έχουν δει το φως της δημοσιότητας και αναφέρονται στην πρόθεση μετατροπής της γραμμής σε ποδηλατόδρομο.

Σύμφωνα με τον κ. Μαντά, πρόκειται για έναν σχεδιασμό που αφορά στη μελέτη και κατασκευή μιας υποδομής μήκους 244 χιλιομέτρων υπό τη μορφή ποδηλατόδρομου που θα διατρέχει την Περιφέρεια στη θέση της σιδηροδρομικής γραμμής, παρότι η γραμμή ιστορικά αποτέλεσε κρίσιμο εργαλείο για την αναπτυξιακή προοπτική της νότιας Πελοποννήσου. Η συγκεκριμένη προοπτική έχει προκαλέσει έντονο προβληματισμό και ανησυχία τόσο στις τοπικές κοινωνίες όσο και στους θεσμικούς φορείς, αφού τίθεται ζήτημα απώλειας μιας στρατηγικής σύνδεσης που ενίσχυε την οικονομία, τον τουρισμό και την κινητικότητα των πολιτών, χωρίς μάλιστα να έχει δοθεί η δυνατότητα ευρείας διαβούλευσης όπως θα έπρεπε.

Ο κ. Μαντάς υπενθυμίζει ότι η διακοπή λειτουργίας της γραμμής το 2011 δεν υπήρξε αποτέλεσμα τεχνικών προβλημάτων ή ζητημάτων βιωσιμότητας, αλλά αποτέλεσε αποκλειστικά πολιτική απόφαση της μνημονιακής περιόδου, λόγω των δημοσιονομικών περικοπών στις οποίες υποχρεώθηκε τότε η χώρα. Η παύση της λειτουργίας της είχε δε προσωρινό χαρακτήρα και σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί τον στόχο της μελλοντικής της επαναλειτουργίας.

Επιπλέον, ο Μεσσήνιος βουλευτής τονίζει ότι στο παρελθόν έχουν δαπανηθεί δεκάδες εκατομμύρια ευρώ δημοσίου χρήματος και ευρωπαϊκών πόρων για την κατασκευή, συντήρηση και αναβάθμιση της σιδηροδρομικής γραμμής. Η μετατροπή της σε ποδηλατόδρομο θα οδηγούσε σε de facto ακύρωση και απαξίωση αυτών των επενδύσεων, χωρίς να υπάρχει μελέτη που να αποδεικνύει ότι τα οφέλη μιας τέτοιας επιλογής θα υπερτερούσαν των πολλαπλάσιων οφελών που θα προέκυπταν από την επαναλειτουργία της.

Παράλληλα, η απουσία δημόσιας διαβούλευσης και η μη εμπλοκή των θεσμικών φορέων και της τοπικής αυτοδιοίκησης στη λήψη αποφάσεων για μια τόσο κρίσιμη υποδομή εγείρουν σοβαρά ζητήματα για τη θεσμική νομιμοποίηση μιας τέτοιας κίνησης. Ήδη σε αρκετούς δήμους, όπως στον δήμο Οιχαλίας, έχουν υπάρξει δημόσιες τοποθετήσεις σχετικά με την αντίθεση στο σχέδιο αλλαγής χρήσης της γραμμής, ενώ ταυτόχρονα υπάρχουν φωνές που έχουν ανοικτά ταχθεί υπέρ της επαναλειτουργίας της γραμμής, ζητώντας παράλληλα από την Πολιτεία να επανεξετάσει τις προτεραιότητές της.

Στην ερώτησή του, ο βουλευτής ζητά απαντήσεις για το ποια αρχή εισηγήθηκε την αλλαγή χρήσης, με ποια διαδικασία ελήφθησαν οι αποφάσεις, αν εξετάστηκε η δυνατότητα συνύπαρξης σιδηροδρόμου και ποδηλατοδρόμου, καθώς και πώς

διασφαλίζεται ότι η μετατροπή της γραμμής δεν θα ισοδυναμεί με κατασπατάληση δημοσίου και ευρωπαϊκού χρήματος. Παράλληλα επισημαίνει ότι η επαναλειτουργία της σιδηροδρομικής γραμμής θα συνεισέφερε ουσιαστικά στη μείωση του περιβαλλοντικού αποτυπώματος των μεταφορών, θα ενίσχυε τη βιώσιμη κινητικότητα και θα ευθυγραμμιζόταν πλήρως με τους εθνικούς και ευρωπαϊκούς στόχους για υποδομές φιλικές προς το περιβάλλον.