Στα χρόνια που δουλεύω με παιδιά και γονείς έχω διαπιστώσει κυρίως έξι αλήθειες που κάνουν τα παιδιά να ανθίζουν, αυτές είναι:
1) Όταν αισθάνονται ότι τα αγαπούν και τα θέλουν.
2) Όταν ζούνε σε χαρούμενα, χωρίς ένταση σπίτια.
3) Όταν έχουν γονείς που είναι διατεθειμένοι να αφιερώσουν το χρόνο τους όταν το παιδί τους τον χρειαστεί.
4) Όταν παίρνουν καλά παραδείγματα από τους μεγάλους.
5) Όταν λαμβάνουν σαφή και ξεκάθαρη ανατροφή.
6) Όταν τα μεγαλώνουν γονείς με αυτοπεποίθηση.
Η ζωή είναι δύσκολη για τους σημερινούς γονείς, εξαιτίας του τρόπου ζωής, του ξέφρενου τρόπου ζωής, του ανταγωνισμού, της απομόνωσης, των προσδοκιών. Οι περισσότεροι γονείς κάνετε εκπληκτικά καλή δουλειά, αλλά πολλοί δεν το συνειδητοποιείτε. Και αυτό έχει να κάνει με την ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ που αναφέρθηκε λίγο πιο πάνω.
Η αυτοπεποίθηση είναι αυτό που κάνει τους γονείς θετικούς, δυνατούς και τους δίνει τα ηνία. Όταν η αυτοπεποίθηση είναι σε υψηλά επίπεδα τα καθημερινά προβλήματα μοιάζουν με μικροσκοπικούς λοφίσκους. Η αυτοπεποίθηση προωθεί την αποτελεσματική πειθαρχία, που βελτιώνει τη συμπεριφορά των παιδιών και μακροπρόθεσμα σχηματίζει σε μεγάλο βαθμό τη βάση της αυτοπεποίθησης του ίδιου του παιδιού.
Και πως γίνονται παιδιά με αυτοπεποίθηση; Όταν λαμβάνουν όπως επίσης προαναφέρθηκε σαφή και ξεκάθαρη ανατροφή, με άλλα λόγια αυτό που λέμε ΟΡΙΑ.
Τα όρια προσδιορίζουν το χώρο και το χρόνο εφαρμογής τους, παρέχουν ασφάλεια και εμπιστοσύνη, αποτελούν σημεία προσανατολισμού, άλλα και ακυρώνονται, εφόσον προσδιορίζουν κανόνες συμπεριφοράς που ισχύουν μόνο για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Και αυτό ισχύει ιδιαίτερα για την αναπτυξιακή φάση του παιδιού
Τα παιδιά έχουν ανάγκη από όρια. Το να προσέχουμε και να σεβόμαστε τα όρια των παιδιών σημαίνει να καταφέρουμε να τους εξασφαλίσουμε συνθήκες δημιουργικής ανάπτυξης. Με αυτή την έννοια, τα ΟΡΙΑ προστατεύουν, δεν προστατεύουν όμως από την πραγματικότητα.
Μια μητέρα μου είπε πρόσφατα στο κέντρο ότι τα παιδιά έχουν ανάγκη από όρια αλλά τόσο τα επιζητούμε κι εμείς. Και είχε τόσο δίκιο.
Οι γονείς, οι παιδαγωγοί, οι δάσκαλοι και γενικότερα όλοι όσοι συμμετέχουν άμεσα ή έμμεσα στην παιδαγωγική διαδικασία, έχουν ΑΝΑΓΚΗ από όρια.
Το να θέτεις όρια σημαίνει προσοχή και σεβασμό στην ανθρώπινη προσωπικότητα.
Και παρά το γεγονός ότι πολλοί γονείς, παιδαγωγοί και δάσκαλοι είναι πεπησμένοι για την αναγκαιότητα της θέσπισης ορίων, όταν φτάνει η στιγμή, αμφιταλαντεύονται. Και αυτό, επειδή υπάρχουν αρκετοί που υποστηρίζουν, ότι αφού θέλουμε το καλύτερο για τα παιδιά μας, από μόνο του αποκλείει και τον περιορισμό τους από όρια.
Για αυτό και βλέπουμε πολλές σχέσεις γονιών – παιδιών, να «ξεφεύγουν» από τον έλεγχο.
Συνέχεια άρθρου εδώ
Πηγή: themamagers.gr
