Δεν υπάρχει πιο περιπετειώδες μαγαζί στην Αθήνα, από τη Hytra. Πήγε κι ήρθε από του Ψυρρή στη Συγγρού και στη Βουλιαγμένη, ενώ η χάρη της έφτασε μέχρι και την Πάρο. Μπήκαν και βγήκαν από τις κουζίνες της ο Μπαξεβάνης, ο Καραθάνος, ο Στεφάτος, ο Μαντής, έζησε δόξες, έκανε και κοιλιές, και τα τελευταία χρόνια διατηρεί σταθερά ένα αστέρι Michelin. Ώσπου ήρθε ο Φελεμέγκας από τη Δάφνη Καλαβρύτων, διαμέσου Ισπανίας.
Ο διαβασμένος σεφ
Συνάντησα πρώτη φορά τον Γιώργο Φελεμέγκα το 2021, στη Μονεμβασιά, όταν μαζί με μερικούς ακόμα νέους σε ηλικία σεφ ετοιμάζαμε το μενού για το λαμπριάτικο τεύχος του Γαστρονόμου. Σεμνός, συνεπής, ευγενής, εργατικός. Εκείνη την εποχή ο Γιώργος βρίσκονταν ήδη τρία χρόνια στο πλευρό του τριάστερου Ισπανού σεφ Quique Dacosta, ο οποίος μάλιστα τον είχε μόλις χρίσει μέλος της μπριγκάντας του στο Deessa, το καινούργιο γαστρονομικό εστιατόριο του ομίλου στο κέντρο της Μαδρίτης.
Εκείνο το Πάσχα, λοιπόν, στον βράχο της Μονεμβασιάς έμαθα πως «ο μικρός» είναι γεννημένος και μεγαλωμένος στην ορεινή Δάφνη Καλαβρύτων, κοντά στον ποταμό Λάδωνα, στα σύνορα των νομών Αχαϊας – Αρκαδίας. Από τη σύντομη συναναστροφή μαζί του είχα βγάλει ένα γρήγορο συμπέρασμα, που εξακολουθώ να πιστεύω: Θα έπρεπε να είναι παράδειγμα για κάθε νέο σεφ που θέλει να ασχοληθεί με το επάγγελμα του μάγειρα, να προκόψει και να κάνει τη διαφορά. Θυμάμαι πόση εντύπωση μου είχε κάνει όταν του ζήτησα να μου προτείνει συνταγές από τον τόπο του, και το ότι μου έστειλε ένα κατεβατό από φαγητά, συνοδευόμενα από πληροφορίες και στοιχεία που επιδεικνύουν γνώση, πείρα και εμπεριστατωμένη έρευνα.
Για το μενού του Πάσχα μάς είχε αιφνιδιάσει ευχάριστα, με προτάσεις όπως φορμαελόπιτα της Αροανίας και της Βαλμαντούρας, μπατζίνα με σφέλα και μαύρη σταφίδα, γαρδουμπάκια, κλέφτικο γιούλμπασι, οματιές με σιτάρι, λαγωτό Αρκαδίας, ρεγάλι μανιάτικο, πουπέκια σιροπιαστά, σαμουσάδες φουρνιστούς, σφίγγους με μέλι Χελμού. Σοκ! Μέσα στον χαμό, παρά την έκπληξή μου, δεν είχα προλάβει να ρωτήσω πολλά για εκείνον, έμαθα ελάχιστα, όπως ότι μια από αυτές τις παραδοσιακές συνταγές που είχε μελετήσει, και συγκεκριμένα τα λαλάγγια, τα έβαλε ο αθεόφοβος στο μενού του τριάστερου εστιατορίου στην Ντένια, όπου εργαζόταν.
