Υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να εμφανιστούν γυμνοί σε επαγγελματικό ραντεβού από το να χρειαστεί να μιλήσουν στο τηλέφωνο, ωστόσο επιβάλλεται να το κάνουν λόγω δουλειάς ή άλλων υποχρεώσεων. Αν και κανείς δεν υπόσχεται θαύματα, υπάρχουν μερικά πράγματα τα οποία μπορεί να τους βοηθήσουν να ξεπεράσουν την τηλεφωνοφοβία τους.
Η λεκτική επικοινωνία είναι στη φύση μας, αλλά κάποιοι ανάμεσά μας υποφέρουν από τη λεγόμενη τηλεφωνοφοβία, τη φοβία δηλαδή της συνομιλίας μέσω τηλεφώνου ή ακόμα και της σκέψης ότι το τηλέφωνο χτυπάει, με αποτέλεσμα κάθε κλήση να συνοδεύεται από ψυχοσωματικά συμπτώματα, κοινά με εκείνα του κοινωνικού άγχους: ταχυπαλμίες, ιδρωμένες παλάμες, ναυτία, δυσφορία, δύσπνοια κ.α.
Αλλά ακόμα και αν δεν ανήκουμε σε αυτήν την κατηγορία, ας παραδεχτούμε πως ουκ ολίγες φορές, πολλοί από εμάς, είδαμε ένα όνομα στην οθόνη του κινητού και τα χάσαμε ή σηκώσαμε τηλέφωνα ενώ βρισκόμασταν σε ακατάλληλα μέρη για να μιλήσουμε, με αποτέλεσμα η επικοινωνία να πάει στον βρόντο. Πόσες φορές έκλεισες το τηλέφωνο και μετά συνειδητοποιήσεις πως δεν είπες αυτά που ήθελες;
Πώς μπορεί να διορθωθεί η κατάσταση; Η αρθρογράφος του The Muse, Stacey Gawronski, ομολογεί πως αν και είναι στη φύση της δουλειάς της να μιλάει συνεχώς με ανθρώπους στο τηλέφωνο για λόγους όπως μία συνέντευξη, είναι ακόμα και για εκείνην δύσκολο να είναι καλή στην τηλεφωνική επικοινωνία, για αυτό και αποκάλυψε 3 tips που την έχουν βοηθήσει.
Ίσως κάπου στις παρακάτω γραμμές, να βρουν όσοι υποφέρουν στο άκουσμα του ήχου κλήσης στο τηλέφωνό τους, τον τρόπο να ξεπεράσουν τη φοβία τους…
Προπόνηση: κλείσε τηλεφωνικά ραντεβού με τους δικούς σου
Συχνά, όσοι τρέμουν την ιδέα να πάρουν τηλέφωνο, προτιμούν τη γραπτή επικοινωνία μέσω μηνυμάτων. Έτσι, έχουν τον χρόνο να σκεφτούν τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσουν, μπορούν να διαβάσουν ξανά και ξανά το κείμενό τους πριν το στείλουν τη σύνταξη του κειμένου τους και πάνω από όλα, καταφέρνουν να αποφύγουν το «μαρτύριο» της τυφλής συνομιλίας.
Σύμφωνα με τη Gawronski, ένας καλός τρόπος να ξεπεράσουμε μία φοβία είναι να την αντιμετωπίσουμε. Και δεν υπάρχει καλύτερο μέρος να ξεκινήσουμε την αντιμετώπιση από ένα ελεγχόμενο περιβάλλον. Έτσι, προτείνει σε όσους έχουν θέμα με τα τηλέφωνα, να προγραμματίσουν τηλεφωνικά ραντεβού με τα αγαπημένα τους πρόσωπα -τον αδερφό, τη μαμά, έναν φίλο ή τον σύντροφό τους.
Γνωρίζοντας ότι το άτομο στην άλλη άκρη του τηλεφώνου δεν πρόκειται να τους κατακρίνει ή να τους παρεξηγήσει, μπορούν να «ελέγξουν» τη φοβία τους, να προπονηθούν στην τηλεφωνική συνομιλία, στον τρόπο που συντάσσουν προτάσεις και μεταφέρουν μηνύματα και κυρίως, στο «αίσθημα» της επικοινωνίας χωρίς οπτική επαφή με τους άλλους. Ένα βήμα τη φορά.
Εν τω μεταξύ, ίσως διαπιστώσουν ότι οι σχέσεις τους γίνονται πιο ζεστές…
Σημειώσεις: γράψε τα S.O.S.
Ένας από τους λόγους που συμβάλλουν στην τηλεφωνοφοβία είναι η προοπτική της αντιμετώπισης του «αγνώστου». Ιδιαίτερα, αν η τηλεφωνική επικοινωνία είναι επαγγελματική, αυτόματα κάποιοι άνθρωποι γίνονται λίγο περισσότερο νευρικοί και αφήνουν το άγχος να τους κυριεύσει, αισθανόμενοι ότι πρέπει να προσέξουν διπλά όσα θα πουν.
Σύμφωνα με την εμπειρία της Gawronski, για την ίδια αυτό συχνά οφειλόταν στο γεγονός ότι ήταν απροετοίμαστη ή φοβόταν ότι ήταν απροετοίμαστη. Όταν γράφουμε ένα μήνυμα ή ένα e-mail, μπορούμε να διακόπτουμε, να διασταυρώνουμε όσα γράφουμε, ακόμα και να κάνουμε άλλες δουλειές ταυτόχρονα. Στο τηλέφωνο ο χρόνος είναι λιγότερος και αυτό είναι δυσκολότερο, οπότε μας πνίγει το άγχος.
Η λύση κρύβεται, προφανώς, στην προετοιμασία. Αν δεν αντέχεις τις τηλεφωνικές κλήσεις, αλλά ξέρεις ότι πρέπει οπωσδήποτε να σηκώσεις το ακουστικό, φρόντισε να είσαι έτοιμος: γράψε σε ένα χαρτί όλα όσα θέλεις να πεις, όλα όσα υπολογίζεις ότι μπορείς να ερωτηθείς και τις απαντήσεις τους, ακόμα και τρόπους με τους οποίους πιστεύεις ότι πρέπει να αντιδράσεις σε κάθε σενάριο.
Ίσως, έτσι, δεις ότι στην επόμενη τηλεδιάσκεψη είσαι εκείνος ο οποίος ξεχώρισε, επειδή δεν έκανε μεγάλες παύσεις ψάχνοντας τα λόγια του ούτε εμφανιζόταν αβέβαιος για όσα έλεγε.
Άνεση: βρες τον χώρο όπου είσαι ο εαυτός σου
Πολλές φορές χρειάστηκε να σηκώσουμε το τηλέφωνο, χωρίς στην πραγματικότητα να μπορούμε να μιλήσουμε, κάτι που εκ των πραγμάτων κάνει τη συζήτηση άγονη και αγχώδη. Χώροι όπως δρόμοι με φασαρία, δοκιμαστήρια καταστημάτων, ακόμη και το γραφείο μας σε ώρες αιχμής, δεν είναι, προφανώς, κατάλληλοι για να επιτευχθεί μία επικοινωνία οποιασδήποτε φύσεως.
Το θέμα είναι να απαντήσουμε στο ερώτημα «γιατί βρεθήκαμε σε αυτούς τους χώρους;» και να δράσουμε για να δώσουμε λύση στο πρόβλημα. Η Gawronski λέει ότι το πιθανότερο είναι να φταίει ο κακός προγραμματισμός.
Συνέχεια άρθρου εδώ
Πηγή: pathfinder.gr
